Barcice-Wielka Przechyba-Stary Sacz.

Autorytet

Gdy jesteś człowiekiem małym

A chcesz być doskonałym

To idziesz śladami świętego

I myślisz że będzie coś z tego

Bo góry uczą pokory

I jesteś bliżej nieba

A przecież tego nam trzeba

By w życiu było nam dobrze

By mieliśmy jakieś wzorce

Które nas prostują

I nasze życie ratują

Od tego zgiełku i hałasu

Który płynie z naszych czasów

Gdy wszystkim rządzi reklama

Wszechobecna od rana

Gdy mówią że  mamy

Być piękni i młodzi

Bo to nas tylko obchodzi

A w życiu liczy się praca

Która nas ubogaca

Kształtuje nam charakter

Ale, to nie takie łatwe

Gdy pracujesz za grosze

I wszyscy Ci grają na nosie

Zaciskasz pięści i czekasz

Ze może los się odmieni

Ale nie licz na pochwały

Tylko bądź wytrwały
Beata.

Rankiem wybrałyśmy się z Beatą szlakiem papieskim.

Od dawana chciałam iść tym szlakiem ciągle jednak przekładałam tą trasę na dalsze plany. Wyruszyłyśmy rankiem z Barcic zielonym szlakiem .Droga wiodła najpierw koło zabudowań a później zaczęła piąć się pod górkę.Zrobiło nam się gorąco i duszno bo poranek był mglisty.
Powoli ukazywały nam się piękne widoki nad mgłą było widać wierzchołki gór.Wyglądało to tak jakby z mgły było morze a na nim wyspy. Weszłyśmy w głąb lasu.Czasem las był liściasty w soczystej zieleni to znowu gęsty iglasty bardzo ciemny.To znowu zmieniał się w wąską zaroślową dróżkę.Szłam pierwsza i byłam cała w pajęczynach.Idąc już żółtym szlakiem przez las doszłyśmy do słonecznej polany a za nią w Moszczenicy przez Przysietnicę szlak wiódł drogą asfaltową bez żadnego cienia.Byłyśmy bardzo zmęczone ja z trudem doszłam do domu i rzuciłam się na łóżko a potem pod prysznic bo dostałam wysypki alergicznej.I wszytko byłoby super gdyby nie ten upał,dobrze że my zawsze zaczynamy wędrówki rankiem nie wyobrażam sobie wyjść w góry w południe gdy żar leje się z nieba.W lesie jest odrobinę chłodniej ale naprawdę tylko odrobinę.


 

 

Cud Natury"Pomnik Przyrody"jak go określiła Beata,aleśmy się uśmiały.