Październik w Ogrodzie Marzeń.

Płoną góry,płoną lasy i niebo płonie też.
Żeby zrobić takie płonące zdjęcie trzeba wstać o świcie,gdy pierwsze promienie słońca podświetlają chmury, taki spektakl na niebie trwa zaledwie chwilkę.
Jesień to malownicza pora roku mieniąca się ciepłymi kolorami chyba nikt z nas nie ma wątpliwości że zdecydowanie prym wiodą liście i  one grają pierwsze skrzypce ,choć zaśmiecają ogród i jest z nimi sporo pracy, to jednak bez nich ogród byłby smutny,nudny i nieciekawy.
Kiedyś jesień wydawała mi się brzydka z coraz krótszym dniem,z wielkim ogarniającym człowieka przygnębieniem,od kiedy jestem szczęśliwą posiadaczką własnego kawałka zielonej przestrzeni polubiłam -jesień.
A może to przyszło z wiekiem,nie wiem, może coś w tym jest.
Spoglądam w okno i widzę piękny"złoty świat",świat który mnie swoim urokiem zaintrygował i zachęcił do uwiecznienia na fotografiach.
Najbardziej lubię gdy podmuch wiatru strąca liście z drzew,i zanim spadną na trawnik tańczą i wirują jak baletnice w walcu.
Powoli stąpam po kolorowych kobiercach szeleszczących i pachnących jesienią,a wokół nóg owijają mi się koty.Ileż to razy potknęłam się przez nie i lądowałam na trawniku .A koty,jak to koty zamruczały ,zamiauczały i poszły w swoją stronę jakby nigdy nic.
W przedziwnym mieszkam ogrodzie:)

Był też zimowy akcent.